παράτρομος

ο, ΝΜ

μεγάλος τρόμος, υπερβολική τρομάρα (κι εδά 'χει πόνο στην καρδιά, παράτρομος τσι δίδει» (Ερωτόκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + τρόμος (πρβλ. έν-τρομος)].